Book w Szkole

Richard Paul Evans, Papierowe marzenia Na okładce dwoje przytulonych ludzi, z tyłu opis o drugiej szansie, miłości, przebaczaniu itp. W środku - nawiązanie do przypowieści o synu marnotrawnym. Aha, więc nie będzie to zwykły romans... Faktycznie o romansie w tej powieści autora bestsellerów było niewiele. Zacznijmy od początku. Bohaterem jest pospolity, choć okropnie bogaty chłopak, którego ojciec wysyła na studia. Tam, z dala od domu i ojcowskiej opieki (nie mam na myśli kontroli), chłopak o imieniu Luke trafia w najgorsze z możliwych towarzystw - inteligentów. Tak, właśnie błyskotliwa młodzież, nowobogaccy intelektualiści mający sarkazmoodzywkę pasującą do każdej sytuacji. Ponieważ Luke przeszedł pomyślnie test z filozofii życia, był naprawdę pospolicie uległy i naiwny, wpadł w szpony pięknych i próżnych, lubiących łatwe życie ludzi. Tak Luke stał się synem marnotrawnym. Dalsza część przypowieści jest znana, więc Evans nie zaskakuje czytelnika żadną modyfikacją biblijnej p...

John Green, Gwiazd naszych wina Czy bohater zawsze musi być piękny i zdrowy? Nie musi, nie zawsze, a nawet nie powinien, zwłaszcza, gdy chodzi o śmierć i cierpienie. To całkiem dobre (i pedagogizujące) dla młodzieży - głównego odbiorcy książek Greena, żyjącej w świecie celebrytów o nieskazitelnej urodzie i wiecznej młodości. Bohaterowie "Gwiazd..." są chorzy, umierający, kalecy, ale na pewno nie nudni, na pewno nie smutni i nie wyciskają łez z oczu czytelnika z powodu litości. Narratorką jest szesnastolatka cierpiąca na nowotwór uniemożliwiający jej swobodne oddychanie, dlatego też zawsze i wszędzie towarzyszy jej Phillip (butla tlenowa) i matka. Hazel chodzi na terapie grupowe dla śmiertelnie chorych i podupadłych na duchu nastolatków. Pewnego dnia spotyka chłopaka, który nie spuszcza z niej oczu. I tak poznaje - wydawałoby się na pierwszy rzut oka - zdrowego i diablo przystojnego Augustusa Watersa. Pewny siebie chłopak nie traci czasu, gdyż sam przeszedł walkę z ...

Maureen Johnson , John Green , Lauren Myracle , W śnieżną noc. Świąteczne opowiadania o miłości Grubo po czasie, ale co tam. Dzisiaj zamieszczam trzy recenzje trzech (i jedynych) opowiadań w tomie "W śnieżną noc". Autorami są pisarze ulubieni przez nastolatków za granicą i w Polce też. Napisali wiele bestsellerów na amerykańskich listach, w Polsce też radzą sobie nieźle. Opowiadania łączy wigilia, świąteczne cuda, wielkie zmiany, ale oczywiście szczęśliwe zakończenia. Przez napisane historie przewijają się cheerleaderki, próbujący odzyskać dziewczynę Indianin, a także kilku nastolatków szukających szczęścia i miłości. Opowiadania są lekkie i przyjemne, dowcipne i błyskotliwe. Miejscami "za bardzo amerykańskie", komediowo-romantyczne, ale... głównymi odbiorcami i bohaterami jest przecież młodzież.

Maureen Johnson, Podróż wigilijna Moment może niezbyt dobry na recenzowanie tomu „W śnieżną noc”, ale luty też jest miesiącem zimowym i ma swoje własne święto – Walentynki – święto miłości. Opowiadanie amerykańskiej pisarki jest serią niefortunnych zdarzeń w pewną zaśnieżoną wigilijną noc. Narratorką jest nastolatka przeciętnej urody, przynajmniej tak o sobie twierdzi. Włosy na pazia, okularki – esencja czystej przeciętności. Jednak nieprzeciętne nosi imię – Jubilatka – nadane przez zauroczonych rodziców świątecznym miasteczkiem Flobie, czyli porcelanowych domków piernikowych, lukrowych, ciasteczkowych, żelkowych itp. (czego ta Ameryka jeszcze nie wymyśli). Rodzice Jubilatki, przeszczęśliwie zakochanej w boskim Noah „peryferycznie szwedzkiego pochodzenia”, wybrali się na coroczną sprzedaż najrzadszych elementów wioski Flobie i… uruchamiają serię nieszczęsnych przygód, jakie przytrafią się ich córce w wigilijną śnieżną noc. Od czego zacząć? Od aresztowania rodziców za utarc...

John Green, Bożonarodzeniowy Cud Pomponowy Wróćmy do Gracetown. Śnieżyca spowodowała wymarcie wszelkiej aktywności w miasteczku. Czynny jest tylko Waffle House, w którym dyżur prowadzi Don-Keun, nastolatek z tutejszej szkoły. Wigilijny wieczór minąłby niepostrzeżenie i nudnie, gdyby nie banda… cheerleaderek. Bo one również postanowiły rozgrzać się i rozprostować kości w Waffle House, podobnie jak Jubilatka. Don-Keun uznał to za łaskę Bożą. Razem z dwójką dyżurujących kelnerów urządził wyścig szczęścia – czyja pierwsza paczka przyjdzie z Twisterem do Waffle House, ta zostanie wpuszczona do nieba pełnego szczebioczących cheerleaderek. Gotowi do startu… wystartowali – studenci z beczką piwa, szkolny osiłek i jego chuderlawy brat, trójka odludków – Tobin, Diuk i JP. To oni są właściwymi bohaterami opowiadania. Inteligentni, żyją w swoim świecie Bonda, placków ziemniaczanych i upośladków. Kto pierwszy dobiegnie do Waffle House w tę śnieżną noc? Posługując się stereotypem c...

Lauren Myracle, Święta patronka świnek W tym opowiadaniu nie pojawiają się na szczęście cheerleaderki, ale nowa bohaterka – Addie. Dziewczyna rozstała się z chłopakiem, z przyczyn wylewności (lub jej braku) w okazywaniu sobie uczuć. Najpierw szczęśliwa, że spotyka się z Jebem – nieco mrukliwym Indianinem – później załamana z powodu incydentu na imprezie. To takie typowe – kłótnia, impreza i koniec. I diametralna zmiana fryzury, która powinna być również złączona ze zmianą w zachowaniu. Addie, jak uzmysławiają jej to: przyjaciółka, aluminiowy człowiek, szefowa, przypadkowi klienci Starbucksa, była niereformowalną egocentryczką, której wszystko wali się na głowę, wszelkie siły sprzeciwiają się przeciwko niej, a ona biedna jest jak piorunochron przyciągający same burze. By udowodnić przyjaciółkom i samej sobie, że nie jest egoistką, zadeklarowała się odebrać ze sklepu mikroświnkę. Zaspa to jeszcze nic, kłopoty pączkują jak drożdże, gdy Addie pojawia się w pracy. Wytknięcie ...

Tematyka fantastyki dobiegła końca. Czas przejść do powieści miłosnych, obyczajowych. W szkolnej bibliotece te gatunki również kradną wiele miejsca na półkach ;)

J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni. Powrót Króla przekład M. Skibniewska Autor bestsellera fantastyki kontynuuje podział "Frodo i reszta świata", choć w odwrotnej kolejności. W tym przypadku jest to zabieg uzasadniony - opowiadanie najpierw losów Gondoru i zakończenie księgi piątej brawurowym "Puk, Puk" do Bramy Mordoru - trzyma w napięciu i zachęca do dalszego czytania. W "Powrocie Króla" obie księgi są równorzędne, tzn. w obu jest akcja, nagłe w niej zwroty, choć szczerze pisząc, Tolkien sam psuje atmosferę komentarzami, pojawiającymi się na końcu dwóch pierwszych części: "Drużyny Pierścienia" i "Dwóch Wież". Czytelnik wiedział, że Sauron zostanie pokonany. A przecież nic tak nie pcha do czytania jak słodka niewiedza, nimb tajemnicy, a może jednak... nie będzie happy-endu, na który się tak liczy? Frodowi udaje się, z ogromną i chyba jednak niezbyt docenioną pomocą skromnego Samwise'a Gamgee'ego, dokończyć zadania. Nieom...