Book w Szkole

Jak Mickiewicz ocenił okres rosyjski? Nader przychylnie - dorósł, zmądrzał, oprzytomniał z młodzieńczych zapałów, uświadomił sobie wiele ważnych spraw, zwłaszcza to, że jako poeta powinien wyrażać wolę narodu, wspierać swój naród. Aż sam się dziwił, że " Życie moje płynie jednostajnie i ledwie nie powiem: szczęśliwie... Spokojność, swoboda myśli (...). Niekiedy przyjemna zabawa, nigdy gwałtownych wzruszeń namiętnych (...)... Charakter mój wyrównał się i uspokoił ." Przyjaciele nie mogli mu tak łatwo wybaczyć tej duchowej "przemiany". Ale jednak Mickiewiczem nie do końca "targał" wewnętrzny spokój, raczej dojrzałość, na sumę której składały się zniechęcenie polityką, hipokryzja salonowa, wyobcowanie i brak miłości. Dlatego też wyrusza w podróż po Zachodzie, podróż która powinna "poruszyć" nim na nowo... może przywrócić schowanego w nim romantyka? W stronę Zachodu - " Powinienby nastąpić rozdział sentymentalny " Od 1829, przez cały

Adam Mickiewicz wyjeżdża, co prawda bez pośpiechu, ale na zawsze z Litwy, swej ojczystej ziemi, tracąc kontakt z Marylą, niektórymi przyjaciółmi i braćmi. Najpierw jednak zostaje "przyłapany" na rozpowszechnianiu idei narodowowyzwoleńczych (!), na podżeganiu do buntu młodych Polaków i Litwinów, innymi słowy - jego filomacka i filarecka przeszłość nie podoba się władzom rosyjskim (czytaj: Nowosilcowowi). Jak wyglądała niewola naszego narodowego wieszcza? Jak płynął mu czas na przymusowej pielgrzymce po Europie i Wschodzie? O tym w niniejszym poście. Życie pielgrzyma Z 23 na 24 października 1823 Nowosilcow - mocno pałający nienawiścią do Polaków - łapie w sidła czołowych przedstawicieli oświaty, elitę i rozpaloną patriotyzmem młodzież. Również i Mickiewicz z filomatami - Zanem, Malewskim i in. - zostaje osadzony w więzieniu, czyli klasztorze bazylianów w Wilnie. Do dziś dochowała się cela, w której siedział Mickiewicz, tzw. cela Konrada. Czy cierpieli katusze? Raczej nie

Adam Mickiewicz przyszedł na świat 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu niedaleko Nowogródka. Wypadałoby wspomnieć, że obie miejscowości znajdują się na terenie obecnej Litwy, także i z tym krajem - jego kulturą, jego tradycjami -  była związana twórczość młodzieńcza polskiego narodowego wieszcza. W związku z Dniem Poezji - Biografia Najgenialniejszego Mistrza poezji polskiej w odcinkach Wiek sielski anielski - młodość Adama Mickiewicza Czołowy reprezentant polskiego romantyzmu był drugim synem (po Franciszku) pana Mikołaja i Barbary z Malinowskich, ale nie ostatnim. Młodsi bracia Adama nosili imiona Aleksander i Jerzy (ten niestety zmarł w wieku dziecięcym). Mały Adam był bardzo chorowitym dzieckiem. Było kilka takich momentów, które można by było nazwać cudem (to zostało uwiecznione w "Panu Tadeuszu") - ciężkie choroby, wypadnięcie z okna... oj było o co się modlić do Matki, co w Ostrej świeci bramie... Ojciec, pan Mickiewicz, należał do szlachty herbu Poraj, lecz zu

Pozostając w tematyce biograficznej i kobiecej, omówię książką, która mnie osobiście zafascynowała zaangażowaniem, z jakim oddał się sprawie jej autor - Zbigniew Kuchowicz. Kto czytał "Miłość staropolską", ten mniej więcej wie, czego po autorze można się spodziewać - barwnie opowiedzianej nauki. Tymczasem w "Wizerunkach...", mówiąc kolokwialnie, narracja Kuchowicza idzie po bandzie! Zbigniew Kuchowicz, Wizerunki niepospolitych niewiast staropolskich (XVI - XVIII wiek) Książka wydana dość dawno temu przeleżała w bibliotece nie wiadomo ile lat nieczytana. Bo gdzież taka tematyka zainteresować mogłaby podstawówkowicza czy teraźniejszego gimnazjalistę... Ależ oczywiście, że mogłaby! W dobie, kiedy nastolatki z dorosłymi wymieniają się książkami, dziełko Kuchowicza może trafić również w taki lekturobieg. Dlaczego? Nie jest to stricte książka naukowa, ale za to bardzo popularnonaukowa z naciskiem na pierwszy człon wyrazu. Choć nie brak tu faktów, do któryc

Sięgając po te książkę należy odłożyć wszelkie nadzieje na przeczytanie prawdziwej biografii poetki, takiej od deski do deski. Jest to raczej "coś" w rodzaju peanu na cześć zmarłej noblistki - Wisławy Szymborskiej. Ale czy tylko pochwały i same superlatywy da się wyczytać z lektury wspomnianej poetki w wykonaniu jej asystenta - Michała Rusinka? Niekoniecznie, Tę quasi biografię należy potraktować z przymrużeniem oka... z charakterystyczną dla Szymborskiej ironią. Taką leciuteńką. Michał Rusinek, Nic zwyczajnego. O Wisławie Szymborskiej Niestety, o życiu poety/poetki nie można powiedzieć, że to "nic zwyczajnego", zwłaszcza jeśli ów poeta/ owa poetka jest laureatem Nagrody Nobla. Książka Michała Rusinka tu się właśnie zaczyna i wraca często do tegoż szczęśliwego dla Polski wydarzenia. Ale czy również szczęśliwego dla poetki? Na pewno był to przełom. Pani Wisława poszukuje asystenta, odpowiadającego na stosy listów, zajmującego się sprawami "sekretariat

Historia jest rodzaju żeńskiego, więc nie ma co się zżymać, kiedy mówi się o istotnej roli kobiet w dziejach ludzkości. Owszem, do dziś uczymy się o Ramzesach, Nabuchodonozorach i innych Juliuszach, a także Bolesławach, Kazimierzach czy Władysławach. Dzięki zmianie kierunku z męskiego na żeński, za sprawą m.in. krytyki feministycznej, badacze coraz częściej i lepiej piszą o pomijanym do tej pory zagadnieniu. Dziś rozpoczynam tematykę feministyczną książką Żylińskiej o pierwszych polskich księżniczkach i królewnach. Jadwiga Żylińska, Piastówny i żony Piastów Książka, choć wydana w latach sześćdziesiątych, stanowi również i dziś ciekawą pozycję czytelniczą, nie tylko dla miłośników archeologii czy fanów biografii, ale też dla tych, którzy lubią ciekawe historie, także i te ze szczyptą romansów, po prostu. Opowieść o wielkich i wpływowych kobietach z początku dziejów państwa polskiego zaczyna się, oczywiście, od legendarnej Rzepki. Wspominana była już przez Galla Anonima w jego Kro