O chłopcu, który pożerał...

O czym bibliotekarz szkolny może rozmawiać z pierwszakami? O książkach? Ale jak, jeśli pierwszaki nie potrafią samodzielnie czytać?! W każdym razie może wyjść z tego krótka dyskusyjka. O bibliotece? Podobnie, ale tu skoncentrujmy się na szanowaniu książek. Chociaż... a gdyby tak uczyć szacunku na odwrót... przez antyprzykład? Dzięki Bogu są i takie książki, jak...

O niezwykłym chłopcu, który pożerał książki

Krótka i zabawnie ilustrowana książeczka powinna zajmować ważne miejsce na półkach szkolnej biblioteki. Nie tylko daje ciekawe pomysły na realizacje lekcji bibliotecznych - jeśli z nadgorliwością bibliotekarz chce je realizować, ale także przez zabawną i absurdalną historyjkę uczy dzieci szacunku do książek i do wiedzy.

Henio, ulubieniec moich pierwszaków, które naprawdę z zapartym tchem śledziły losy chłopca, pożerał książki, ponieważ czuł się dzięki nim mądrzejszy. Ale dieta "książkowa" nie mogła trwać wiecznie, bo ileż tej wiedzy można przyjąć? Mózg ludzki w końcu nie okazał się gąbką ani kieszenią bez dna. Henio zaczął odczuwać bolesne skutki łapczywego pożerania książek. Ale przemyślał swój błąd. Zamiast połykania atlasów, słowników, encyklopedii - chyba najbardziej ciężkostrawnych "dań", opowiadań, bajek i baśni, Henio zaczął te książki czytać. Słowo po słowie, strona po stronie, książka po... no właśnie. W każdym zajęciu należy znaleźć umiar. Co za dużo to nie zdrowo! Przecież trzeba znaleźć czas na refleksje, przemyślenia, dyskusje. Henio odkrył również, że wiedza rośnie wprost proporcjonalnie do czytania książek. Ale nie spieszył się już tak z uskutecznianiem nowego hobby.

Książka dotyka kilku problemów: od nadmiernego czytania, bez sensu, bez składu, przez brak szacunku do książek i innych czytelników, do zdobywania wiedzy. Opowieść o Heniu wabi dzieci sukcesem, byciem mądrym - to dobry sposób: zapuszczanie kija z marchewką. Sprawdziłam: po przeczytaniu historyjki więcej, jeśli nie wszystkie, dzieci zgłosiły się, że czytają książki niż kiedy pytałam je wcześniej;)