Książka o wyobraźni nie może być banalna. Tak jak malarstwo
surrealistyczne albo abstrakcyjne, udziwnione, pełne jakiś cudactw, dziwactw i
efektu WOW. Można się jednak w takim gąszczu obiektów nienazwanych zgubić.
Stracić sens, myśl przewodnią. Może lepiej poprzestać na „ważnym” minimum, niż
maksimum „czegoś – nie wiadomo czego”.
Dorota Kassjanowicz, Cześć, wilki!
KSIĄŻKA ROKU 2014, nagroda literacka polskiej sekcji iBbY
Książka ta opowiada o wyobraźni,
jej sile, której nie da się oprzeć tak, jak nie da się oprzeć sile przyciągania
czy siłom ciążenia. Bohater, jedenastoletni Filip, walczy. Ale wyobraźnia
wyłazi spod biurka, zza krzaków. Czai się na każdym rogu, gdy zapadnie zmrok.
Wakacyjna nuda w mieście sprzyja warunkom rozwoju sił imaginacji, jednak nie
wszyscy są w stanie to zaakceptować. Filip odkrywa w sobie talent – potrafi
bawić się słowoklockami, widzieć wilki i muriny, prowadzić filozoficzne dysputy
z Etu i Zu – kimkolwiek one są. Przede wszystkim Filip widzi to, czego jego
rodzice nie chcą zauważyć.
Chłopiec marzy o normalnym
kontakcie z ojcem i matką. Nie chce słuchać powtarzających się komentarzy o
grach, o zakupach, o czasie, o kanapeczkach. Jest dzieckiem i chce innego
rodzaju atencji. Czy jest coś w tym złego, że chłopiec marzy o rowerowej wycieczce,
o frajdzie ze wspólnej przygody, jaka może zaistnieć tylko między ojcem a
synem? Świat jest nieubłagany, ale skuteczny w hamowaniu wyobraźni, bliskości,
zaufania.
Dlatego
Filip wkracza w świat wyobraźni. Dorota Kassjanowicz posłużyła się formą powieści
w powieści. Dzięki temu porusza tak wiele problemów: świat dziecka a świat
rodzica, potrzeby dziecka a potrzeby dorosłego, tworzenie, rodzina, przyjaźń,
akceptacja... Pięknie, prosto i mądrze napisana powieść powinna trafić na półki
każdego dziecka i rodzica. Młodszy czytelnik wyciągnie, naturalnie, inne
korzyści niż starszy – mam nadzieję, że poczuje w sobie zdolności do bycia
twórczym, przestanie się wstydzić własnej wyobraźni. Starszy czytelnik otrzyma
poradnik rodzica w bardzo przystępnej, aczkolwiek intrygującej i poruszającej
wersji. Książka nie jest przegadana, nie jest pogadanką dydaktyczną. Jest
pięknie, prosto i mądrze napisanym traktatem filozoficznym na temat wartości,
które kultura masowa i konsumpcjonizm chcą zabić…
Komentarze
Prześlij komentarz