„Labirynt Fauna”... książka na podstawie filmu

Film oglądałam bardzo dawno temu, ale dobrze pamiętam każdy szczegół. Swego czasu byłam wielką fanką hiszpańskojęzycznego kina, więc „Labirynt...” zrobił na mnie wrażenie. Książka... mniejsze. Kupiłam ją do szkolnej biblioteki w ramach NPRCz, ale teraz tak się zastanawiam, czy było warto?

 

Guillermo del Toro i Cornelia Funke, Labirynt Fauna

Co każe mi się zastanowić, czy dobrze zrobiłam, kupując tę książkę? Jeśli dam ją do czytania starszym dzieciom = młodszej młodzieży, nie jestem pewna, czy dobrze ją zrozumieją. „Labirynt Fauna” jest silnie osadzony w rzeczywistości hiszpańskiej czasów generała Franca. Z drugiej strony myślę sobie, że „nasza” młodzież powinna znać mniej więcej realia i walki nazistów z partyzantami, które w obu przypadkach wyglądają tak samo. Jest jeszcze wątek baśniowy ukazany w dwójnasób – jako odrębna legenda i jako wtłoczona w wojenną rzeczywistość. Widać podobieństwo, ale czy młody czytelnik pokojarzy fakty...?

Tego właśnie nie jestem pewna. Myślę też, że dobre recenzje filmu i nazwisko Cornelii Funke nie do końca zagwarantuje tej książce sukcesu czytelniczego. W moim odczuciu tak samo było w przypadku „Stowarzyszenia Umarłych Poetów”. Także „takie praktyki” nie wypalają, pisząc kolokwialnie.

Niemniej, coś w tej uwspółcześnionej baśni jest przyciągającego uwagę – może to główna bohaterka, która nie jest „typową” dobrą i mądrą dziewczynką, taką charakterystyczną dla klasycznych baśni, a może jest to historia mroczna, niesprawiedliwa i perfidnie przewrotna. Plus na minus... albo inaczej – jeśli macie w swoich zbiorach super książki i zostały Wam jeszcze jakieś środki, kupcie, czemu nie – zawsze możecie ją porównać z filmem i zrobić lekcję medialną. Ale jeśli nie macie środków i musicie uzupełniać braki po przemianowaniu szkoły z gimnazjum na podstawówkę – odpuśćcie sobie, są książki ciekawsze i bardziej wartościowe.